Ocalić od zapomnienia.

[mojeustronie]

Chciałbym, abyśmy w tym wątku przywołali twarze pierwszych mieszkańców tych terenów. Myślę, że byłoby dobrze, gdybyśmy ocalili ich od zapomnienia. Zapraszam do publikacji fotografii, nadsyłania do mnie mailem a także osobistego dostarczania w celu zeskanowania. Piszmy, czy rozpoznajemy osoby ze starych zdjęć? gdzie mieszkali? czym się zajmowali? skąd przybyli?

Wszystkim życzę miłej zabawy

PS. Gdyby członkowie rodzin nie życzyli sobie publikowania zdjęć ich bliskich, to proszę mnie o tym powiadomić. Usunę wówczas takie fotografie.

[mojeustronie]

Na odwrocie poniższej fotografii napisano: Kolega Górczyński Czesław. Rodzina kombatancka przy pracy żniwnej rok 1946.



Na kolejnej napisano: Kolega Górczyński Czesław na maszynie żniwnej przy sprzęcie zboża rok 1947. W tle najprawdopodobniej ulica Kolejowa.



Czy ktoś tego Pana znał?

[mojeustronie]

A dwa poniższe zdjęcia przedstawiają jednych z pierwszych osadników, prywatnie moich dziadków Przyjechali tutaj z dwójką malutkich dzieci w wagonie towarowym. Podróżowali ok. 2 tygodnie razem z krowami i prosiakami. Jak w filmie Sami Swoi W wagonie była koza opalana drewnem. Podróż trwała tak długo, gdyż wiele torowisk i mostów było zniszczonych a pierwszeństwo miały powracające transporty kolejowe wojsk sowieckich. Z Berlina wracały na platformach czołgi i działa.

Czy ktoś ich rozpoznaje? Bardzo ich ciepło wspominam.

[Zbigniew Rejbo]

Witam  mojeustronie - stało się, teraz inni ciekawi internauci rozszyfrowali tajemniczą zaszyfrowaną postać ,dodam od siebie życzliwą ,inteligentną , dogłębnie zatroskaną o naszą gminę. Tak  trzymaj.

                                                                                     Pozdrawiam.

[Zbigniew Rejbo]

Zastanawiam się nad nazwiskiem Pan Górczyński czy Pan Gorczyński, która jest poprawna. Znałem  zbierającego tacę w kościele o tym nazwisku ,czy to jego rodzina ?

[Zbigniew Rejbo]

spojrzałem ponownie na prezentowane zdjęcia ,patrząc  na zdjęcie ojca chyba się nie mylę , to jest ta rodzina .

[mojeustronie]

Witam  mojeustronie - stało się, teraz inni ciekawi internauci rozszyfrowali tajemniczą zaszyfrowaną postać ,dodam od siebie życzliwą ,inteligentną , dogłębnie zatroskaną o naszą gminę. Tak  trzymaj.

                                                                                     Pozdrawiam.

Dodam jedynie, że moi dziadkowie nie żyją już ćwierć wieku. Mam dla nich wielki szacunek. Babcia była ciepła, choć szorstka w obyciu. A dziadek? No cóż, to bohater mojego dzieciństwa. Mimo niewielkiej postury dużo pracował i do śmierci posesja była zadbana, czysta a także wszystko funkcjonowało jak w zegarku. Dopiero po jego śmierci posesja zaczęłą podupadać. Szkoda, że nie mogę już z nimi porozmawiać


Nadal nikt jednak poza Panem nie rozpoznał moich dziadków

[mojeustronie]

Na poniższym zdjęciu zapisano: Osadnik wojskowy Łukasz Szymanek przy pracach żniwnych 1946r. Czy to protoplasta rodziny Szymanków?

[Dorota]

oczywiście, że rozpoznałam Państwa Wesołowskich na zdjęciu, pamiętam ich doskonale !
Pani Wesołowska przychodziła do nas po mleko a Pan Wesołowski często pżyczał konia Orlika od mojego ojca.
Bardzo się obaj panowie lubili, często sobie pomagali. Wspominam te ich pogaduch z sentymentem.
                                                                                                                                                 pozdrawiam serdecznie

[rysia]

pan łukasz Szymanek to ojciec Mirka Szymanka

[mojeustronie]

Państwo Szmit z synkiem Edmundem. Zdjęcia wykonano w nieistniejącym, ustrońskim zakładzie fotograficznym Foto Leica. P. Szmitowie stoją w okolicy swojego rodzinnego domu na tle budynku Chrobrego 78 i Villi Engel. Śmieszy trochę ten zakopiański niedźwiedź nad Bałtykiem

[mojeustronie]

oczywiście, że rozpoznałam Państwa Wesołowskich na zdjęciu, pamiętam ich doskonale !
Pani Wesołowska przychodziła do nas po mleko a Pan Wesołowski często pżyczał konia Orlika od mojego ojca.
Bardzo się obaj panowie lubili, często sobie pomagali. Wspominam te ich pogaduch z sentymentem.

Pani Doroto, dziękuje za bezbłędne rozpoznanie moich dziadków i za ciepłe wspomnienia o nich. Również pozdrawiam!

PS. Ja także pamiętam Pani rodziców. Pamiętam, że bawiłem się za dziecka na poniemieckich maszynach rolniczych w ogrodzie pani ojca. Tata mnie trochę za to gonił, ale nie dziwie mu się wcale, bo wchodziłem po kryjomu

[mojeustronie]

Jedna z czytelniczek przysłała nam historię swojego dziadka, Józefa Maksymowicza. Przyjechał on do Ustronia w styczniu 1946r. Początkowo mieszkał przy Dorfstrasse Ost, a później za torami na tzw. Kamiennej Górze (Stein-Berg). Drugi dom jest przedstawiony na współczesnej fotografii.



Poniższe fotografie przedstawiają p. Józefa Maksymowicza wraz z bratem Piotrem przy pracach polowych. Według czytelniczki w tle widoczna jest wspomniana Kamienna Góra. Ja chciałbym jedynie dodać, że charakterystyczne jest używanie tzw. trojek. Czyli trzech koni w jednym zaprzęgu. Swoją drogą, ciekawe czy koniki też były poniemieckie? Za materiały dziękujemy i prosimy o nadsyłanie następnych. Wszystkich Państwa oczywiście

[mojeustronie]

Poniższa, piękna kolekcja zdjęć pochodzi z zasobów Biblioteki Gminnej i umieszczona była w kopercie Lenartowicz. Ponieważ nie znam tej rodziny ani nie znam lokalizacji domu przedstawionego poniżej, to zwracam się do Państwa z prośbą o informacje, czy rzeczywiście jest to rodzina Lenartowiczów i gdzie znajduje się ich dom?

Pierwsze zdjęcie pochodzi z 1948 roku i przedstawia dwie młode kobiety z kózką przy pomniku żołnierzy poległych w I Wojnie Światowej. Czy ktoś je rozpoznaje?



Następne pochodzą z 1962 i widać na nich dom, oborę i najprawdopodobniej wnuki p. Lenartowicz. Czy ktoś wie, gdzie jest/był ten dom?







Ostatnie pochodzi z 1950 roku i przedstawia mieszkańców Ustronia podczas zabawy dożynkowej. Mnie urzekł ten piękny wóz drabiniasty. Czy ktoś się rozpoznaje na tym zdjęciu?

[Mia]

Witam! Nie znałam nikogo z tych zdjęć , ale zrobiły na mnie duże wrażenie. Na twarzach wszystkich osób maluje się ogromne szczęście z odzyskanej wolności,spokoju, z posiadanego kawałka ziemi, na której mogą pracować. Dzięki tym zdjęciom zamykam oczy i wyobrażam sobie atmosferę tamtych powojennych dni.